De contouren in het land vervagen in de mist,
het schemer wordt verdrongen, de nacht wordt uitgewist...
In een doolhof van emoties is de tijd voorbijgegaan,
dan loop ik naar de kamer
waar jouw spullen niet meer staan...
Ik pak de eerste krant,ik blader er door heen,
en als ik koffie wil gaan zetten, zet ik teveel voor mij alleen...
Ik moet wennen aan de leegte die jij hier achterliet,
ik had zoveel idealen, maar zonder jou heb ik ze niet....
In het hart van mijn gevoel zal ik je nooit vergeten,
in het hart van mijn gevoel had ik kunnen weten....
dat het leven zonder jou me breken zou vanaf de eerste dag
Toch bid ik niet dat de pijn van het gemis wijken mag....
Mijn werk is blijven liggen, ik voel me uitgeteld
het lichaam lam geslagen,
als door een griep geveld....
In de alledaagse dingen, schuilt een groot verdriet,
ik moet opnieuw beginnen, maar zover ben ik nu nog niet....
'T is net of ik mezelf verloren ben,
'T is net of ik de diepste dalen ken....
Zou ik met mijn wilskracht naar de hemel kunnen stijgen
de rotsen laten splijten, om jou terug te krijgen...
In het hart van mijn gevoel zal ik je nooit vergeten
in het hart van mijn gevoel had ik kunnen weten....
dat het leven zonder jou me breken zou
vanaf de eerste dag....
Desondanks hoop ik, dat ik
ondanks de pijn toch leven mag.....
Houd me niet hier,
als ik niet meer weet dat ik besta.
Houd me niet hier,
als ik vervreemd van je verder ga.
Laat me gaan,
als geen woorden meer komen over mij
lippen en er geen herkenning
meer glijdt over mijn gezicht.
Houd me niet hier,
maar hou me vast
en laat me gaan....
Leven...
Leven is geen zaak van jaren,
van "wat je viert" of "wat je lijdt"...
ergens is het nog iets anders
dan alleen een zaak van tijd.
Leven is geen zaak van jaren,
leven heeft een diepere zin...
je kunt het voelen "aan het einde",
en ook een beetje "bij het begin"......
Voor mijn vader..27-04-1925---15-06-2003
Vechtend ten onder...
Een onbezorgd leven, vrolijk en blij,
dat is toch heel normaal voor jou en mij...
Een vijand, verrader is plotseling daar...
je wilt het niet geloven, maar toch is het waar...
Je hebt niets in de gaten,
ongevraagd sloop het binnen...
verwoesting begint, maar je wilt overwinnen....
Een periode vol moeite, veel pijn en verdriet,
terwijl je zoveel meer van mooie momenten geniet.
Dan denk je:"Weer beter, genezen verklaard".
Trots en voldoening gaan daarmee gepaard....
Dan weer een dreun, een doodslag
een nachtmerrie, realiteit..
Verslagen en machteloos
accepteer je de werkelijkheid.
Dan ga je weer knokken,
maar het blijkt niet genoeg...
Een strijd is verloren, de dood voor de boeg....
top
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Maak jouw eigen website met JouwWeb