Gesprek met mijn zoon...
Mijn zoon, ik moet eens met je praten.
Waarom geef jij mij het gevoel
dat ik je alleen heb gelaten?
terwijl ik het zo goed bedoel...
Wat is het, dat die hoge muren
tussen ons beiden heeft gebouwd?
Zo mag het toch niet langer duren,
je weet toch dat ik van je houd?
Ik kijk je aan, ik zoek je ogen
zien ze me wel, zien ze me niet?
Heb ik mezelf dan steeds bedrogen,
toen ik dacht dat ik je vrijheid liet?
Ach kind, vergeet niet dat een moeder
nooit los kan komen van haar kind,
ze is als een schapenhoeder
die zoekt, tot hij het lam weer vindt,
dat zich verward heeft in de struiken,
het komt op eigen kracht niet vrij.
Zo wil ik al mijn kracht gebruiken
om jou te helpen, zoon van mij.
Geef me toch de kans om te proberen
of ik je toch begrijpen kan.
We moeten beiden nog heel veel leren,
mijn grote kind, mijn kleine man....
Mijn kind.....
Nu ga je weg, nu zul je moeten kiezen
hoe je je leven verder leven wilt.
Je zult een stuk bescherming gaan verliezen
je wordt nu uit het warme nest getild,
en zult op eigen wieken moeten drijven.
Je vliegt nog niet zo hoog in het begin
want het is moeilijk drijvende te blijven.
De grond verdwijnt, je vliegt de wolken in,
wij kunnen nauwelijks je vlucht nog volgen,
wij staan met beide benen op de grond,
het is een lange weg van nu naar morgen,
en soms draai je alleen maar in het rond.
Vlieg nu maar uit, dat moet toch eens gebeuren,
ik hoop dat je de goede kant uitgaat.
Misschien kies je een weg die je eens zult betreuren.
Keer dan om, daarvoor is het nooit te laat,
denk aan de adelaar, wanneer de bange jongen
uitvliegen op hun eerste vlucht,
dan vliegt hij onder ze, om ze op te vangen,
wanneer ze dreigen te vallen uit de lucht.
Vlieg dus maar uit, je wordt met zorg behoed,
het wordt een goede vlucht, van hier naar morgen,
zelfs als je door de wolken vliegen moet.....
Als je denkt: "Ik ben verslagen"
is de nederlaag een feit.
Als je denkt: "Ik zal niet versagen",
win je op den duur de strijd.
Als je denkt: "Ik kan het niet halen",
is de tegenslag op til,
want het overslaan der schalen
hangt voornamelijk af van wil.
Moedelozen gaan ten onder
door hun twijfel, door hun vrees,
vechters winnen, door een wonder,
telkens weer de zwaarste race.
Denk: "Ik kan het" en dan gaat het,
iedereen vindt bij wilskracht baat.
En in zaken wint de daad het,
van het nutteloos gepraat.
Als je jammert: "Ik ben zwakker
dan mijn grote concurrent:,
blijf je levenslang de stakker
die je ongetwijfeld bent.
Niet de Goliaths en de rijken
tellen in een kamp voor zes,
maar de fermen die niet wijken,
hebben vroeg of laat succes....
Ik wou dat ik je nog kon herkennen,
Herinneringen delen die jij nog weet.
Ik wou dat ik wist hoe je heette,
Alles kon onthouden wat ik nu vergeet.
Je komt mij vaag bekend voor,
En ergens ken ik de klank van je stem.
Maar als je het mij nu zou vragen,
Zou ik niet meer weten wie je bent.
Zo slijt ik mijn dagen,
In een mist van onbekendheid.
Geen verleden en geen toekomst,
Geen besef van tijd.
Geen zomer en geen winter,
Dagen die verglijden.
Verdriet dat ik onbewust veroorzaak,
En geen weet van jullie lijden.
Dag lieve vrienden,
Waarvan ik ergens weet dat ik ze ooit had.
Zoveel dingen zijn mij ontglipt,
Dagelijks leven dat ik niet meer bevat.
Nu ga ik mij te ruste leggen,
Wees alleen maar blij.
Ik heb al zoveel verloren,
Zelfs mij.....
top
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Maak jouw eigen website met JouwWeb